'' Πως περνάει έτσι ο καιρός ?? ''
Αναρωτήθηκες κάποτε.
Δεν απάντησα.Ήμουν απασχολημένος με τη νιότη μου και τα όνειρα μου.
Μέ κάτι σκόρπιες σκέψεις , κάποιους στίχους και κάποιες ελπίδες.
Γεμάτος αφέλεια και αυταπάτες.Οπλισμένος με θέληση και κουράγιο.
Δεν ήξερα. Τώρα ξέρω.
Θα σου πω εγώ λοιπόν πως περνάει ο καιρός.
Περνάει στριμωγμένος και βιαστικός ανάμεσα στις λέξεις , στην ανάσα μας και στις στιγμές.
Περνάει με το σκληρό του ύφος και ανένδοτος τιμωρεί.
Περνάει και φεύγει και εμείς ακόμα αναρωτιόμαστε που να` ναι η ζωή μας.
Τον βλέπουμε πια συχνότερα.Πέρνει τη μορφή της απογοήτευσης , της θλίψης.
Τυλίγεται στον καπνό , αράζει πάνω στις ρυτίδες , κρυφογελάει σε κάθε αποτυχία.
Άλλες φορές πέρνει την μορφή του πατέρα μας. Φωνάζει και χτυπάει δυνατά.
Άλλες φορές πέρνει τη μορφή της μάνας μας. Κλαίει και δειλά μας χαιδεύει.
Άλλες μοιάζει με τον δάσκαλο μας. Κουνάει το δάχτυλο και γνωρίζει τα πάντα.
Οι μέρες μοιάζουν ίδιες.
Καμία αλλαγή.
Αδράνεια.Απάθεια.Απογοήτευση.
Πόνος.Κλάμα.Κατάθλιψη.
Φωτογραφίες...
Μελωδίες.
Συγγνώμη.Σ`αγαπώ.
Έτσι περνάει ο καιρός....
Και εμείς εκεί.
Θεατές πίσω από το θολό τζάμι καρτερούμε το άγνωστο.
'Ετσι περνάει ο καιρός....
Dave ( Φράξια )
Επικίνδυνος Λόγος.
