Όσο φοβάσαι,θα πεθαίνεις!
Φοβάσαι ρε!Φοβάσαι πολύ!
Άν δεν φοβόσουν τόσο δεν θα αγαπούσες τόσο την καθημερινή σου μιζέρια.'Αυτή είναι η ζωή μου'λές.'Και την αγαπώ,με τα στραβά της,τα λίγα της,τα ίδια της.΄'Ετσι είναι η ζωή δύσκολη!Ένας καθημερινός αγώνας'
Φοβιτσιάρη!
Πόσες κλισέ ατάκες θα αποστηθήσεις για να πείσεις τον εαυτό σου να λουφάξει?
Και εγώ φοβάμαι ρε,αλλά στο λέω.Δέν παριστάνω και το σοφό!Όσο σου λέω'απλά φοβάσαι!', τόσο μου αγριεύεις όπως αγρίευα και εγώ κάποτε.Αυτό το ξέρεις?Όταν σου ανοίγει κάποιος τη μολυσμένη πληγή για να σε την καθαρίσει και να την περιποιηθεί το κάνει ώστε να γιατρευτείς.Εσύ φονάζεις όμως και αντιστέκεσαι,γιατί πονάς.
Και αν δεν φοβόσουν δεν θα σάπιζες μέσα στη συννενοχή και την απάθεια!
Δέν θα βολευόσουν στη δουλειά που σιχαίνεσαι με φθηνά προσχήματα.'Δέν έχει νόημα να ψάξω,στον τομέα που με ενδιαφέρει δεν βρίσκει κανείς δουλειά!'Δέν με πείθεις ούτε εμένα ,ούτε εσένα διστυχώς.Μέσα σου βαθιά φοβάσαι ότι θα αποτύχεις και δεν προσπαθείς τίποτα.Περιμένεις πρώτα τους άλλους να σε χαιρετήσουν για να μιλήσεις.Δέν είναι πως είσαι ψώνιο και μη μου λές πως απλά δεν τους είδες!Απλά φοβάσαι.Φοβάσαι μέχρι και τους φίλους σου πως θα χάσεις και καταντάς ο
χαμάλης τους...!
Μέχρι να το πείς φωναχτά!'Ναι φοβάμαι αυτό,ναι θα το αντιμετωπίσω!'
Θα καταντάς...όλο κάτι χειρότερο,κάτι πιο μίζερο απ'ότι χθές.
Αυτή δεν είναι η δική σου ζωή και αν δεν σταματήσεις θα ζείς με ένα μεγάλο βάρος,αυτό της εκδοχής.Πώς θα ήταν άραγε αν ήμουν ο εαυτός μου,άν έκανα αυτά που ήθελα?Πώς θα ήταν αν τα κατάφερνα?
Οι στόχοι σου ανύπαρκτοι,δεν διεκδικείς τίποτα και έτσι πέρνεις πάντα ότι περισσεύει!Πάντα αφήνεις να σε διαλέγουν οι άλλοι,με το πρόσχημα του γνωστού 'σιγά μη ρίξω τα μούτρα μου' και έτσι συμβιβάζεσαι με κάτι που δεν σε ικανοποιεί πραγματικά.Η αλήθεια είναι όμως οτι φοβάσαι ότι δεν θα αγαπηθείς και βολεύεσαι με ότι έρθει για να μην είσαι μόνος σου.Καθημερινά κάνεις αυτά που κάνουν τα άτομα που σε κάνουν να νιώθεις άνετα με τις φοβίες σου,'οι φίλοι σου'.Τα ίδια και τα ίδια,πάντα στην ίδια γειτονιά,στα ίδια πρόσωπα,στον ίδιο καφέ,την ίδια μπύρα,την ίδια συζήτηση κάθε μέρα!
Σαν να μη γεννήθηκες ποτέ είναι!Μια αξιολύπητα συγκιριακή ζωή.Πίσω σου υπάρχουν άτομα που τους ανέθεσες το ρόλο σου.Να καθορίσουν,δηλαδή τη ζωή σου,την υπαρξή σου,τα θέλω σου.
Άν ήσουν ευτυχισμένος δεν θα με πείραζε,αλλά δεν είσαι!Και αυτή η καθημερινή αυτοκτονία σου με ανατριχιάζει,μου θυμίζει τον ήχο της κάνης όταν έστρεφα και εγώ το πιστόλι του φόβου πρός εμένα.
Μη σκεφτείς πάλι τι θα μπορούσε να συμβεί!Ρίξε ένα χαμόγελο και βούτα στη ζωή με όρεξη,με νεύρο και αυτοπεποίθηση!Διεκδίκισε οτι σ αρέσει και κάντο δικό σου,με ευγένεια και ταυτοχρόνως με τσαμπουκά.Προσπάθησε για αυτούς τους ανθρώπους που πάντα ήταν δίπλα σου και δεν ζήτησαν τίποτα,για τις όμορφες στιγμές και τα ξεκαρδίσματα,για ένα ξέφρενο χωρό,για ένα βλέμμα αγάπης προσπάθησε!
Πώς γίνεται να φοβάσαι την αλλαγή αφού είσαι ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο όν.Γεννιέσαι-γερνάς,γελάς-κλαίς,μισείς-αγαπάς.Είσαι η αλλαγή και όσο την εμποδίζεις θα διστυχείς!Για αυτό σου λέω ,σταμάτα να φοβάσαι!Γιατί να!Άν φοβάσαι αρχίζω να φοβάμαι και εγώ.Φοβάμαι ότι οι φόβοι σου δεν θα μας αφήσουν να αγαπηθούμε αληθεινά!Και αν δεν μπορέσω να αγαπηθώ αληθεινά με τους ανθρώπους,πώς θα μπορέσω να απολαύσω το ταξίδι μου?Είναι μόνο μια φορά και δεν θα ξανάρθει!Θέλω να το απολαύσουμε μαζί!Σαγαπώ.
Υ.Γ.Όταν έχεις ζήσει το φόβο,δεν γίνεται να μην αγαπάς οποιονδήποτε άλλο φοβάται.Απλά τον αγαπάς,γιατί τον καταλαβαίνεις.
Σωτηρία Μ.Κ
