2:17 - Χαράματα...

Αλητεμένα πνεύματα σε ψάχνουν στο άδειο ποτήρι των πονεμένων αναμνήσεων.Ξαφνικά φωνές,γέλια,μάτια τρελών σε περιτριγυρίζουν,σε κάνουν να νιώσεις για λίγο ότι κάπου ανήκεις. Μεθυσμένα λουλούδια στο τραπέζι περιμένουν τα αλύτρωτα χέρια σου.Χέρια γεμάτα πληγές,γεμάτα αισθήματα που δεν γητεύονται.Ψίθυροι,συζητήσεις,βλέμματα που ψάχνουν να στεριώσουν κάπου,να δώσουν όλα αυτά που κρύβουν τόσα χρόνια στα μονοπάτια των πόθων,της φλόγας,της ακατάπαυστης οργής που δεν κατάφερε να σβήσει καμιά καταιγίδα....Της ελπίδας,της έντασης,της αγάπης που παραμένουν μέσα τους,προστατευμένα από την εποχή του ευτελούς. Να σκορπίσουν σε όλη τη γη την υπεροχή των συναισθημάτων τους,να δημιουργήσουν,να απλώσουν το χέρι και να κάνουν όλα τα μάτια να γελούν,να στέκονται δίπλα σε κάθε θλίψη,σε κάθε δάκρυ,σε κάθε πόνο.Να ελευθερώσουν και να ελευθερωθούν..Να είναι άναρχοι..... Θα γίνει.Το νιώθεις,το πιστεύεις.Πληρότητα και αρκεί μόνο η φαντασία.Αρκούν μόνο τα μάτια που σε περιτριγυρίζουν,μόνο η ένταση που κρύβουν,μόνο η ομορφιά τους. Το αίμα ρέει τώρα μέσα σου σαν τον καυτό ιδρώτα ενός βλέμματος,ενός λόγου που σε κάνει να χάνεις το φως σου,τα λογικά σου και ο ήχος των μυών που συσπώνται από ένα φιλί, φτάνει στα αφτιά σου σαν την ομορφιά της σιωπής.....

Ελένη.