Το δικό μας hip hop...

Το δικό μας hip hop δεν μάσησε ποτέ τα λόγια του...Έφτιαχνε πάντα ρίμες κοφτερές σαν κοσόρα και της αμόλαγε ...Το δικό μας hip hop είχε και έχει συγκεκριμένο πρόταγμα και στάση , και δεν κάνει κωλοτούμπες ανάλογα με την περίσταση.Το δικό μας hip hop δεν πέφτει από τα σύννεφα  όταν ζυγώνει δίπλα του αυτό που χρόνια καταδεικνύει...Έχει γνώση των όσων έλεγε και λέει και παραμένει επικίνδυνο και ταξικά προσανατολισμένο.Το δικό μας hip hop είναι αυθόρμητο , δεν περιμένει αντιδράσεις ούτε προσέχει τι θα πει για να μην θίξει.Το δικό μας hip hop δεν τα έχει με όλους καλά γιατί ξέρει ότι έτσι παύει να είναι αληθινό.Το δικό μας hip hop δεν περιμένει λερωμένα φράγκα , δεν ονειρεύεται πασαρέλες και πόρνες πολυτελείας να κωλοτρίβονται πάνω του. Ονειρεύεται ελεύθερους ανθρώπους , και παλεύει για αυτό. Το δικό μας hip hop μοιράζει το τσιγάρο στα δύο , ξενυχτάει στο δωμάτιο που μοιάζει με στούντιο , ανεβάζει ένα κομμάτι στο ίντερνετ και χαμογελάει σαν παιδί , όπως την πρώτη στιγμή... Το δικό μας hip hop πίνει μπύρες στις πλατείες , ονειρεύεται αταξικές κοινωνίες και γαμάει πατόκορφα την μουσική τους βιομηχανία...Πονάει , κλαίει , γελάει , γκρινιάζει , γονατίζει , απογοητεύεται και συνεχίζει.Το δικό μας hip hop διαβάζει ποίηση , νιώθει οτι γνώρισε την Γώγου και τον Βάρναλη , νιωθει ότι έχει πιει κρασί με τον Παυλάρα και τον Χατζιδάκι...Το δικό μας hip hop δεν έχει να πάρει τσιγάρα αλλά παίζει σε συναυλίες αλληλεγγύης και πουλάει το cd του για να μαζευτούνε έσοδα και να πάνε σε ανθρώπους που είναι σε χειρότερη θέση. Το δικό μας hip hop δεν έχει και πολύ στενή σχέση με τα κόμματα αλλά κάνει πολιτική...Προβάλει τις σκέψεις του , προτείνει και παρεμβαίνει...Το δικό μας hip hop είναι η ευχαρίστηση και η ικανοποίηση την στιγμή που γεννιέται μια καινούργια δουλειά.Κινείται εκτός πλαισίου κανονικότητας , στέκεται στα πόδια του και αγωνίζεται...Δεν παρακαλάει και δεν έχει ανάγκη κανένα ξεφτιλισμένο τσουτσέκι που ξεπουλάει την ψυχή του για λίγη δόξα και φήμη...Το δικό μας hip hop δεν λέει αρλούμπες , δεν καλοπιάνει για να έχει αποδοχή... Το δικό μας hip hop είναι κάποια γκρίζα και κρύα ξημερώματα σε ένα δωμάτιο γεμάτο από κόλες με στιχάκια...Το δικό μας hip hop είναι η αφηρημάδα του μικρού μαθητή μέσα στην τάξη , την ώρα ενός ανιαρού μαθήματος.To δικό μας hip hop είναι ο εργάτης που απεργεί και διεκδικεί τα δεδουλευμένα του , είναι ο καθηγητής που αρνήθηκε το γλείψιμο και κατέβηκε στο δρόμο.Το δικό μας hip hop είναι ο φυλακισμένος που κοιτάζει έξω από τα κάγκελα...Το δικό μας hip hop είναι ο απεργος πείνας που είναι έτοιμος να πεθάνει για αυτά που πιστεύει.Το δικό μας hip hop είναι ο μετανάστης που τριγυρνάει αβέβαιος και ανήμπορος τα βράδυα κάπου στο Κέντρο...Το δικό μας hip hop είναι μια ανήλικη κοπέλα που '' απόψε της βίασαν για πάντα την ψυχή'' . . . Ένας ομοφυλόφιλος που έδιωξαν από το σπίτι...Κάποια ποιήματα ή κάποια παραμύθια κλειδωμένα σε ένα συρτάρι...Ένα φιλί γεμάτο πάθος από δυο ερωτευμένους ανθρώπους. Το δικό μας hip hop έχει επίγνωση της δράσης του και είναι έτοιμο ανά πάσα στιγμή για το χειρότερο....

Το δικό μας hip hop έχει άντερα και κότσια.
Το δικό μας hip hop σουλατσάρει τις νύχτες κάτω από τα μπαλκόνια της απάθειας....
Το δικό μας hip hop είναι εδώ , και καλά θα κάνετε να το φοβάστε.

Dave ( Φράξια )