Είναι που άνθρωποι σαν εμένα προσπάθησαν από νεαρή ηλικία να καταλάβουν και να ερμηνεύσουν τον κόσμο και αυτό που λέμε,σύστημα...Θες γιατί είχαμε κάποιες `` βάσεις από το σπίτι`` που μας δημιούργησαν ερεθίσματα.Θες γιατί υπήρχε μέσα μας το ένστικτο αυτό...Θες γιατί τα βιώματα μας,προσέφεραν στην συνείδηση μας την αίσθηση της ανακάλυψης,το ένστικτο του άδικου και την γρήγορη εντόπιση του.Θες γιατί , τουλάχιστον εγώ προσωπικά δεν βολεύτηκα ποτέ πίσω από ωραίες λέξεις,όμορφες καταστάσεις και βολεμένες αντιλήψεις των εύκολων `` ναι``...Ενοχλούσα από μικρό παιδί μόνο και μόνο με την ύπαρξη μου.Μέχρι και μέσα στην ίδια μου την οικογένεια.Αφουγκραζόμουν αυτό που συνέβαινε γύρω μου και το έφτυνα χολή...Στο Γυμνάσιο με έδιωξαν από το σχολείο γιατί `` τους χάλασα την ησυχία``, ( δεν θα αναφέρω τι ακριβώς έκανα,όσοι με ξέρουν,ξέρουν περί τίνος πρόκειται...).Συνέχισα αλλού την `` μορφωτική μου εκπαίδευση`` χωρίς να αλλάξει τίποτα από αυτό που ονειρευόντουσαν για μένα..Το ονειρευόντουσαν γιατί τους χαλούσα το κάδρο,το πλάνο,το `` έτσι είναι,τι να κάνουμε``...Όπου διέκρινα αδικία,έβραζα και τους χαλούσα τα σχέδια.Φώναζα,ούρλιαζα , χωρίς να σκεφτώ στιγμή το κόστος...Κάτι με έπνιγε μέσα μου.Πάντα.Από μικρό παιδί κάτι με έτρωγε.Κάτι δεν μου άρεσε από αυτό που μου είχαν πετάξει στα μούτρα με τίτλο `` Ζωή``...Από αυτό που οι μάζες είχαν δεχτεί σαν την μόνη εκδοχή...Μεγάλωνα,τέλειωσα το σχολείο με τα χίλια ζόρια και πήγα για δουλειά..Δούλεψα αρκετά...Οικοδομές και αποθήκες.Μάστορας στο χαμαλίκι.Πήγα φαντάρος και έγραψα πολύ.Έγραφα από μικρός αλλά εκεί έγραψα πολύ.Έχω κάνει πολλά που δεν είναι της παρούσης να αναφερθούν και που δεν έχουν και σημασία...Κινήθηκα στους χώρους της αριστεράς..Δεν οργανώθηκα ποτέ,όχι γιατί ήμουν `` οργανωσιοφοβικός`` αλλά γιατί ήμουν εκ φύσεως άνθρωπος που αμφισβητούσε τα πάντα...Ήξερα λοιπόν ότι δεν θα χωρούσα ποτέ σε κάποιο πλαίσιο.Πάντα στην επιρροή,που λέμε...
Πήγαινε στην δουλίτσα σου ( αν έχεις ακόμα ) , παρακάλα τον αφέντη σου για ένα ξεροκόμματο.Τράβα στους αποβλακωμένους φίλους σου και πες τους πόσο γαμάτος είσαι.Πούλα λεζάντα στο τρόπαιο που ονομάζεις γυναίκα σου,ότι είσαι μάγκας και τσαμπουκάς.Τράβα ψήφισε,κρίνε, και χάζεψε στις βιτρίνες της φανταχτερής πραγματικότητας.Πήγαινε διακοπές,ανέβα στις μπάρες και χόρεψε κουκλί μου να σε δω να σε μισώ...
Ότι με έπνιγε βρήκε κάποια στιγμή το δρόμο του.Ασχολήθηκα με την μουσική.Έφτιαξα το συγκρότημά μου.Βγήκα να μιλήσω πιο φωναχτά...Καταπιάστηκα με ότι έχει να κάνει με τον λόγο και την παρέμβαση...Στίχοι,συναυλίες,εφημερίδα,άρθρα,εκπομπές...Όχι γιατί είχα καμιά αυταπάτη ότι εγώ είμαι κάτι ξεχωριστό που θα κάτσουν να το ακούσουν...Όχι...Αλλά να...Αυτή ήταν και είναι η λύτρωση μου,η ψυχοθεραπεία μου.Ο τρόπος μου και ο δρόμος μου.Γι αυτό και ακόμα δεν το βουλώνω.Κι ας ξέρω από την αρχή το τίμημά του.Κι ας ξέρω από την αρχή ότι ίσως και να είμαι μόνος...
Τώρα λοιπόν,αφού κατά κάποιο τρόπο συστηθήκαμε πάμε και στα άλλα...
Με πονάει αυτό που ζω όπως με πονούσε πάντα...Όταν ακόμα μιλούσα σε γνωστούς,φίλους και αγνώστους ότι ζούνε μία φούσκα που κάποτε θα σκάσει στα μούτρα τους.Τότε ήμουνα ο γραφικός,ο κουραστικός,ο έτσι ο αλλιώς..Τώρα ?
Τώρα δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.Τώρα έμαθες...Έμαθες σε κάτι συγκεκριμένο που σου πέρασαν από κούνια ενέσιμα,ως μόνιμη εκδοχή.Σε τρομάζει η πιθανότητα του κάτι να αλλάξει.Δεν το θες...Σε τρομάζει αυτό,και όχι το ότι έχεις συνηθίσει τα πάντα,έχεις συμβιβαστεί με τα πάντα.Σε έχουν ποτίσει με φόβο και ρατσισμό και εσύ το δέχεσαι πανεύκολα...Αντί να σε τρομάζει που ένστολα μουνόπανα χτυπάνε τα παιδιά σου,που καραφλά αποβράσματα πετάγονται μπροστά σου και τραμπουκίζουν ότι δεν αντιλαμβάνονται...Που ένα μάτσο απατεώνες ληστεύουν τη ζωή σου γιατί έτσι γουστάρουν...Όχι.Δεν σε τρομάζει που όλα αυτά τα συνήθισες σαν κάτι δεδομένο.Σε τρομάζει που κάποιοι ακόμα πιστεύουν σε κάτι.Κάποιοι ακόμα φωνάζουν,αγωνίζονται και παλεύουν.
Δεν έχω καμία όρεξη να αναλύσω την ψυχοσυνθετική σου ιδιοσυγκρασία.Δεν με απασχολεί πια.Αφού δεν απασχολεί εσένα,το ότι είσαι ήδη νεκρός με ψευδαισθήσεις αναπνοών.
Εγώ είμαι ένας μαλάκας γραφικός που έχει μάθει από μικρό παιδί να μιλάει και να φωνάζει.
Με κάθε τρόπο.Ένας μαλάκας γραφικός που έχει μάθει να ενοχλεί,να μπλέκεται στα πόδια σου και να μην το βουλώνει μέχρι να ψοφήσει.Ένας μαλάκας που του γυρνάνε την πλάτη τώρα πια,όσοι ξεράσανε το πραγματικό ποιόν τους `` εν μέσω κρίσης``....Ένας μαλάκας που δεν έχει ΚΑΜΙΑ ιδέα για τον εαυτό του αλλά ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ για τον κόσμο.Με τρομάζει που έγινες ένα σάπιο κουφάρι,έτοιμο να δεχτεί τα πάντα.Με τρομάζει που όχι μόνο είσαι απαθής,αλλά προσπαθείς να μου περάσεις την απάθεια σου σαν στάση ζωής.Σαν άποψη.Με τρομάζει που τελικά αποδείχτηκες μια γαμημένη κουφάλα,που σέρνεται στο έλεος του λιγότερου κακού.
Πήγαινε στην δουλίτσα σου ( αν έχεις ακόμα ) , παρακάλα τον αφέντη σου για ένα ξεροκόμματο.Τράβα στους αποβλακωμένους φίλους σου και πες τους πόσο γαμάτος είσαι.Πούλα λεζάντα στο τρόπαιο που ονομάζεις γυναίκα σου,ότι είσαι μάγκας και τσαμπουκάς.Τράβα ψήφισε,κρίνε, και χάζεψε στις βιτρίνες της φανταχτερής πραγματικότητας.Πήγαινε διακοπές,ανέβα στις μπάρες και χόρεψε κουκλί μου να σε δω να σε μισώ...
Αλλά σε παρακαλώ....
Σταμάτα να μου πρίζεις τα αρχίδια ότι έχεις και άποψη.Σταμάτα να με ενοχλείς και να αναπνέεις γιατί μέχρι και τα χνώτα σου με εξοργίζουν.Κάνε προσευχές,πέσε προσκύνα,πάρε κάνα τσιμπούκι από τον αφέντη σου και ζήσε τη ζωή που ονειρευόντουσαν για σένα...
Εγώ θα είμαι εδώ.Θα σου χαλάω τη βολή και θα λερώνω το κάδρο σου.
Εσύ θα είσαι ένας φασίστας,όπως ήσουν...
Καληνύχτα παπάρα...
Υ.Γ. Για να σε γλυτώσω από τις μαλακισμένες απορίες σου.
Έχω πεθάνει ήδη,μέσα σε αυτό που ονειρεύομαι...
Υ.Γ. Για να σε γλυτώσω από τις μαλακισμένες απορίες σου.
Έχω πεθάνει ήδη,μέσα σε αυτό που ονειρεύομαι...
Dave ( Φράξια )
